Ένας μικρός μαθητής μπορεί να ξεκινήσει την πρώτη του επαφή με την ξένη γλώσσα στο νήπιο ή στην πρώτη δημοτικού μόνο με τον προφορικό λόγο. Ο γραπτός λόγος στην ξένη γλώσσα θα πρέπει να εισαχθεί εφόσον ο γραπτός λόγος της μητρικής γλώσσας έχει κατακτηθεί χωρίς σοβαρά προβλήματα. Δηλαδή στη Δευτέρα ή τρίτη Δημοτικού. Αν καθυστερήσουμε ηλικιακά οι άμυνες της μητρικής γλώσσας έχουν πλέον εγκατασταθεί και παγιωθεί με αποτέλεσμα ο μαθητής να μην αποκτήσει ίσως ποτέ τη φυσικότητα στη χρήση της γλώσσας όσων ξεκίνησαν νωρίς.

Αφήνουμε τον μαθητή να επιλέξει τι προτιμάει, τι του αρέσει χωρίς να είναι κριτήριο μόνο η χρησιμότητά της. Καταλληλότερη ηλικία είναι τα δέκα με έντεκα χρόνια αφού προηγουμένως έχει διαπιστωθεί ότι δεν αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες με την πρώτη γλώσσα. Η δεύτερη γλώσσα απαιτεί λιγότερο χρόνο και κόπο γιατί οι δομές της ξένης γλώσσας όπως και οι μηχανισμοί εκμάθησης έχουν ήδη εγκατασταθεί από την πρώτη γλώσσα.

Η διδασκαλία σε τάξη είναι πιο αποδοτική. Στο ιδιαίτερο το παιδί βαριέται πιο εύκολα την παρέα ενός ενηλίκου και την απουσία συνομηλίκων, επιπλέον δεν αντιμετωπίζει προκλήσεις, ανταγωνισμό, για να κινητοποιείται περισσότερο και να εκδηλώνει ευρύτερα τις δυνατότητές του. Οι καθηγητές στα  κέντρα ξένων γλωσσών είναι πιο έμπειροι, ελεγχόμενοι και ακολουθούν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ύλης. Ακόμη το κέντρο ξένων γλωσσών ακολουθεί συγκεκριμένα, δοκιμασμένα, ελεγμένα συστήματα σε σύγκριση με τα ιδιαίτερα που στην πλειονότητα τους γίνονται από αδοκίμαστους καθηγητές.

Βασιστείτε στις συστάσεις, στο word of mouth. Ρωτήστε για τα αποτελέσματα μας μιλήστε με τα παιδιά και τους γονείς. Γενικά, είναι καλό να διαλέγουμε ένα σχολείο που μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία με τον πιο ευχάριστο κλίμα για τον μαθητή.

Δεν υπάρχει “χρυσός κανόνας” όσον αφορά στην ταχύτητα εκμάθησης μίας γλώσσας. Το σύνολο των ετών που απαιτείται εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον συνδυασμό ικανοτήτων και αναγκών του κάθε μαθητή, καθώς και από τον ζήλο που θα επιδείξει και τον χρόνο ενασχόλησης του με τη γλώσσα. Εμείς πιστεύουμε πως, από τη μία, αξίζει να δίνεται η δυνατότητα σε κάποια παιδιά να προχωρούν πιο γρήγορα (κάνοντας εντατικά καλοκαιρινά μαθήματα, παραδείγματος χάριν) αλλά από την άλλη σεβόμαστε τους ρυθμούς του εκάστοτε μαθητή.

Πιστεύουμε πως η εκμάθηση της ξένης γλώσσας, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, πρέπει να λαμβάνει χώρα στην τάξη, εκεί που ο μαθητής έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα όχι μόνο να λύσει τυχόν απορίες αλλά και να συμμετέχει ενεργά. Ως εκ τούτου, η ανάθεση της εργασίας στο σπίτι στοχεύει στην εμπέδωση, γεγονός που συνεπάγεται ότι ο τεράστιος όγκος δουλειάς (με ατελείωτες σελίδες ασκήσεων γραμματικής π.χ.) δεν θεωρείται απαραίτητος. Το είδος λοιπόν του homework (ασκήσεις λεξιλογίου ή γραμματικής, έκθεση ή προετοιμασία για κάποια project) καθώς και ο όγκος του (πολύ ή λίγο) ποικίλλει από εβδομάδα σε εβδομάδα διότι είναι πάντα σε άμεση συνάρτηση και αναλογία με το γλωσσικό στόχο του εκάστοτε μαθήματος.